Αναβολή

Ανοιξα τα παράθυρα διάπλατα να μπει φρέσκος αέρας.

Το σπίτι καθαρό, συγυρισμένο.. έτσι όπως μου αρέσει να το αφήνω και

να το βρίσκω όταν επιστρέφω.

Η Ελβίρα έχει βάλει λευκά χρυσάνθεμα στο βάζο...χαμογέλασα. Εριξα μιά ματιά στην πλευρά του τοίχου με τις προσωπογραφίες.. σαν να χαμογέλασαν κι αυτές.. αυταπάτες. Βγήκα στην βεράντα της κουζίνας.

Ο Βενιαμίν έχει γίνει άντρας πλέον. Το ένα κλαδί του αγγίζει την κεραμοσκεπή.. κάποια άλλα γέρνουν ελαφρά, σαν να κάνουν υπόκλιση στην Αγγελική του κήπου που είναι δέντρο πιά. Περιμένω πως και τι ν' ανθίσει πάλι.. να μοσχοβολάει ο χώρος απο το ακριβό αρωμά της.

Στην παλιά μάντρα του κήπου η ζωή μέρα-νύχτα γυρίζει.. ποτέ δεν σταματά.

Οταν έρχεται ο κοκκινολαίμης.. με κοφτά τσαχπινιάρικα πηδηματάκια κοιτάει τριγύρω και

αφουγκράζεται.. φοβάται τα σπουργίτια και τις δεκαοχτούρες.

Το σπουργίτι "ανιχνευτής" μόλις δώσει το γνώριμο σύνθημα , μαζεύεται όλη η τρελοπαρέα

για τραπέζωμα στη μάντρα και μετά φλυαρία στην Αγγελική.

Οταν δείχνει για βροχή, τρώνε γρήγορα-γρήγορα και το συμβούλιο γίνεται στο πυκνό φύλλωμα της Αγγελικής.. είναι και μερικά φωνακλάδικα.. μετά παύση και φρρρ.. πετάνε προς πιό ασφαλές καταφύγιο.. στα πεύκα του κοντινού πάρκου.

Οταν έρχεται η νύχτα.. καταφθάνουν οι γυμνοσαλίγκαροι στη μάντρα.. σέρνουν το ανάλαφρο κορμί τους αφήνοντας ίχνη γυαλιστερά.

Ακούστηκε το κουδούνι.. έρχεται η Ελβίρα με την Λυδία και τον Ρήγα.. Κραυγές και ψίθυροι ακούγονται από τη σκάλα..

Και η ζωή συνεχίζεται για την ώρα...

Η πρώτη γιορτή θα γίνει απόψε.. με τραγούδι και φυσικά.. χορό.