Πέρα απο την φαντασία...

Να σας γνωρίσω με την Λυδία και τον Ρήγα... Η Λυδία είναι η Μεγάλη...το καλλιτεχνικό της είναι μαύρη γαζέλα. Εχει ψηλά πόδια και ντελικάτο κορμί. Στα νιάτα της έκανε εκπληκτικά άλματα..υπερσκελίζοντας φράχτες, ποταμάκια, λασπολακούβες και ότι ήθελε να αποφύγει για δικούς της λόγους..αλλά και απο χαρά και ευχαρίστηση. Τώρα πια στα 98 της χρόνια, σε αναλογία ηλικίας ανθρώπου, έχει σχετικά καλή υγεία και δεν έχει χάσει και πολλά απο την αίγλη τής νιότης της. Οσοι έχουν συναναστραφεί την Λυδία έστω και για λίγο, την αποκαλούν Κυρία. Είναι υπομονετική με τους ανθρώπους αλλά και με τα άλλα ζώα. Στην πορεία τής ζωής της έχει κερδίσει ανθρώπους που δεν ήθελαν να περνάει σκυλί ούτε έξω απο την πόρτα τους...κάτι που η ίδια καταλαβαίνει αμέσως...αλλά με τον τρόπο της τους καταφέρνει να την προσκαλούν ακόμα και μέσα στο σπίτι τους. Δεν κάνει τίποτα ιδιαίτερο για να της δώσεις σημασία, απλά είναι εκεί και σαν μαγνήτης σε τραβάει. Ηταν τέτοια εποχή, μια ηλιόλουστη μέρα που βγήκα απο το σπίτι χωρίς προορισμό και τα βηματά μου με οδήγησαν σε ένα παρκάκι στην γειτονιά μου στην αθήνα. Εκεί που ο ήλιος έριχνε τις αχτίνες του ανάμεσα απο τα πεύκα και ακουμπούσαν τη γη...καθόταν η μικρούλα, 3 μηνών περίπου, χιονάτη απο την ξηροδερμία...και λιαζόταν... Μας πήρε λίγα λεπτά μέχρι να βρεθεί η μια στην αγκαλιά της άλλης. Απλά χαμήλωσα και άνοιξα τα χέρια μου...και η μικρούλα πέταξε... Ο Ρήγας είναι ο μικρός της συντροφιάς...ήρθε πολύ αργότερα στη ζωή μας. Καλλιτεχνικό όνομα κανένα...παρατσούκλια πολλά...κοντός..μαμάκιας..κούκλος και κάποια άλλα ήπια 'κοσμητικά επίθετα' .... Είναι ανυπόμονα εκδηλωτικός..κάνει τα πάντα για να τραβήξει την προσοχή, παρ'όλο που δεν του λείπει...χορεύει...χτυπάει παλαμάκια..κάθεται όρθιος στα πίσω πόδια σαν μαγκούστα και με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο... 'μιλάει'... Είναι αγαπησιάρης και χαδιάρης...κάτι σαν η ζωή είναι φτιαγμένη για μένα...ήρθα για να μείνω....και πράγματι..υποτίθεται ότι θα τον φιλοξενούσα για δύο μέρες... κι απο τότε έχουν περάσει τέσσερα χρόνια...