
Πολλές φορές την ώρα που ξυπνάω το πρωί, μια λέξη ή φράση ή ένας αριθμός είναι αποτυπωμένα στο μυαλό μου. Αλλες πάλι φορές με ακούω να τις λέω χαμηλόφωνα και τότε είναι που ανοίγω τα μάτια αμέσως, σαν να με ξύπνησα.
Σήμερα ξύπνησα με τη λέξη έξοδος να έχει πάρει το δρόμο απο το νου προς τα χείλη.
Πετάχτηκα δίχως άλλο. Αγαλλίαση!
Η ψυχική και 'σωματική' ταλαιπωρία που έχω περάσει αυτή τη νύχτα μέσα στο όνειρό μου, είναι ακόμα και τώρα πολύ κουραστικό μόνο και που το θυμάμαι. Εξάλλου, ξύπνησα κουρασμένη...
Είχα χάσει και το πλοίο των 10:30 μμ γιά Αμοργό...
Αν το είχα προλάβει, ποιός ξέρει πώς θα ήταν η επόμενη 'έξοδος'..αλλά και πού..η Αμοργός ήταν απλά μια λέξη ονειρεμένη...
Είσοδος..έξοδος..είσοδος..έξοδος...
Από την 'πρεμιέρα' μας στη ζωή μέχρι τα φώτα τής ράμπας να σβήσουν και η αυλαία να πέσει οριστικά..ένα μπες-βγες είναι...
..μπες..βγες..μείνε..μη μένεις..τρέχα..περίμενε..θα μπεις στο άλλο..θα βγεις στο επόμενο..
..κάτι σαν το κυνηγητό και το κρυφτό που παίζαμε..και κάποιος τα φύλαγε..
1 2 3 4 5 6....φτου και βγαίνω!
Ας πηγαίνω κι εγώ τώρα..μπορεί και να σας κούρασα με όλα αυτά τα σούρτα-φέρτα..
Πάω να μπω στην ντουλάπα, να δω τι θα φορέσω το βράδυ...έχει έξοδο απόψε..
..ένας φίλος με έχει προσκαλέσει να βγούμε για χορό...
Αγαλλίαση!