...τον 'πολεμο' που παιζαμε με νεροπιστολα με τον αδελφο μου στο σπιτι της Σαρανταπορου...απο σαλονι σε μπαλκονι απο μπαλκονι σε τραπεζαρια και παλι στο μπαλκονι...γυρω-γυρω ολοι και στη μεση επιπλα, κουρτινες...μια μανα να μας κυνηγαει οταν ηταν εκει, τις 'αταξιες' συνηθως τις καναμε οταν ελειπε...αλλα τα 'ατακτα πυρα' επεφταν στο μπαλκονι, ξεφευγε και καποιο προς τα εσω...ειχε τη χαρη του να χανεις ποτε-ποτε το στοχο και να τα κανεις ολα μουσκεμα...ως παιδια εχουμε αυτο το δικαιωμα, ως μεγαλοι οχι... καλυτερα τοτε παρα μετα...