Ο ουρανος που μου'ταξες δεν ειναι απο χρυσαφι ,ειναι γκριζος...
σαν και τη μερα που θαρθει
Για δες τον ηλιο, μουλεγες, για κοιτα πως αστραφτει...
και μας ζεσταινει την καρδια και το κορμι...
Χλωμος ο ηλιος, ματια μου, δεν βλεπεις δεν λαμπει
τα συννεφα τον κρυψανε, του πλεξανε στεφανι
Ριξε το βλεμμα σου στον ουρανο και ψαξε την αληθεια
οχι καποιας γιαγιας τα παραμυθια...πως ειναι ομορφη η ζωη...
κι ο ουρανος χρυσαφι στολισμενος...
ετσι εμαθες να ζεις, μοναχα μες τα παραμυθια
Μα αν καποτε ξυπνησεις και σταθεις μπρος τον καθρεφτη της ζωης
τοτε αγαπη μου, θα δεις ,πως γινεται ομορφη η ζωη
και διχως παραμυθια...